Selma Botman - Udział kobiet w egipskich radykalnych działaniach politycznych w latach 1939-1952

Selma Botman

Udział kobiet w egipskich radykalnych działaniach politycznych w latach 1939-1952

Esej ten skupia się na roli, jaką odegrały kobiety w radykalnych działaniach politycznych w Egipcie w latach ‘40. oraz na początku lat ‘50. W tym okresie, pełnym politycznego zamieszania, struktura władzy w państwie umożliwiła im zaangażowanie się w działania polityczne oraz opozycyjne. Pod przywództwem Gamala Abd al-Nassera (1952 - 1970) w konsekwencji skonsolidowania wpływów państwowych życie polityczne uległo znaczącej zmianie. Scentralizowany, biurokratyczny rząd zredukował działania kobiet oraz stłamsił niemal wszystkie niezależne działania polityczne.

W latach ‘40., mała grupa feministek zaczęła patrzeć krytycznie na życie kobiet w Egipcie. W odpowiedzi na usankcjonowane prawnie oraz społecznie nierówności, które masowo dotykały kobiet, zaczęły zakładać progresywne grupy kobiece oraz uczestniczyć w zakrojonych na szeroką skalę nacjonalistycznych oraz lewicowych działaniach. W szczególności, lewicowe kobiety rozkwitły jako artystki, działaczki polityczne, a także przewodniczące ruchów studenckich. Pomimo niewielkiej liczby, ich wkład był znaczący. Zademonstrowały, przynajmniej działaczom politycznym o poglądach wolnościowych, że problemy ich płci w Egipcie są rzeczywiste i domagają się uwagi.

Udział kobiet w politycznych zmaganiach w krajach trzeciego świata często bywa pomijany. Esej ten, w dużej mierze bazujący na wywiadach z działaczkami politycznymi, jest próbą zapoznania szerokiej publiczności z historycznym wkładem kobiet w czasach radykalnych niepokojów politycznych w Egipcie.

Emma Goldman - Czym Jest Patriotyzm?

Czym Jest Patriotyzm?
by Emma Goldman
1908
San Francisco, California

Kobiety i mężczyźni:

Czym jest patriotyzm? Czy jest miłością do miejsca urodzenia, wspomnieniem nadziei, snów i aspiracji z dzieciństwa? Czy jest to miejsce, w którym z dziecięcą naiwnością patrzymy na dryfujące po niebie chmury i zastanawiamy się, dlaczego my, tak jak one, nie możemy beztrosko mknąć przez nieboskłon. Miejsce, w którym z zapartym tchem przeszyci na wskroś, aż do samego sedna, liczyć moglibyśmy miliony migoczących gwiazd? Czy jest to miejsce, w którym tak oczarowani jesteśmy ptasim śpiewem, iż zdać by się mogło, że i nam wyrosną zaraz skrzydła i jak ptaki odlecimy do odległych krain.? Czy miejscem, w którym, siedząc na kolanach matki, razem z bohaterami jej opowieści dokonujemy wielkich czynów? Czy jest to miejsce, którego każdy cal przypomina nam o beztroskich latach dzieciństwa?

Jeśli tym właśnie jest patriotyzm, niewielu spośród żyjących dziś w Ameryce nazwać można patriotami. Miejsca cennych wspomnień zamienili w fabryki, młyny i kopalnie; śpiew ptaków w jazgot maszynerii. Nie usłyszymy już tam opowieści o pięknych czynach, bo wszystkie opowieści matek zamieniły się w opowieści o smutku, łzach i żałobie.

Zazzi, Maria, 1904-1993 - Krótka biografia włoskiej anarchistki Marii Zazzi

Krótka biografia włoskiej anarchistki Marii Zazzi

http://libcom.org/history/articles/1904-1993-maria-zazzi

 

Maria Zazzi

Urodzona 10 czerwca 1904 roku w Coli, Włochy, zmarła 5 stycznia 1993 roku w Bolonii.

Urodzona 10 czerwca w Coli. W wieku 19 lat wyemigrowała do Francji, aby dołączyć do swojego brata Luigiego, któremu właśnie zmarła żona. Jako członek włoskiej partii socjalistycznej, Luigi zmuszony był uciec z Włoch w obawie przed faszystowskimi prześladowaniami. Po pobycie u brata, wyjechała do Paryża, gdzie przyłączyła się do włoskiej emigracji. Zbliżyła się wówczas do anarchizmu oraz związała z Armando Malagutim - bolońskim anarchistą. Jej zaangażowanie w propagandę oraz pracę solidarnościową było wysoko cenione w kręgach włoskiej emigracji, w ramach której nawiązała przyjaźń z anarchistyczną rodziną Berneri.

Anarcha-feminizm i anarcho-machismo w Hiszpanii (2013) 

Wywiad z the Valeries przeprowadził Jeremy Kay

“Artykuł ten jest edytowaną wersją wywiadu z grudnia 2012 roku. Pochodzi ze zbioru tekstów (opublikowanych w ostatnim wydaniu Mutiny), które dotyczą: kryzysu gospodarczego w Hiszpanii, masowych ruchów społecznych (takich jak “15M") oraz anarchistycznej polityki. Wywiad ten skupia się na anarcha-feministycznej perspektywie oraz organizacji. The Valeries są dwiema radykalnymi anarcha-feministkami, żyjącymi na skłotach w Madrycie. Wywiad został przeprowadzony w języku hiszpańskim.

- Przepraszam za ewentualne błędy, które mogłem zrobić z powodu niezrozumienia tekstu lub złego tłumaczenia. - Jeremy.

Historia z Casa Blanca

Zaczniemy od historii ilustrującej problemy, z którymi anarcha-feministki regularnie zmagają się w ramach ruchu anarchistycznego w Hiszpanii.

Działo się to w Casa Blanca - zeskłotowanym, samorządowym centrum społecznym w Madrycie. Był to duży budynek, który kierowany był zgodnie z mniej lub bardziej anarchistycznymi zasadami. Został zeskłotowany na początku 2010 roku, eksmitowany we wrześniu 2012. Setki różnych kolektywów uczestniczyły w tworzeniu tej przestrzeni. Niedługo po zeskłotowaniu grupa kobiet poprosiła zgromadzenie ogólne budynku o wydzielenie autonomicznej przestrzeni dla kobiet. [Artykuł ten stosuje termin "autonomiczne". Pojęcie używane w języku hiszpańskim znaczy dosłownie "nie mieszane".] Po przychylnym rozpatrzeniu wniosku przez zgromadzenie kobiety zaczęły odnawiać przestrzeń, sprzątać, montować oświetlenie itd.

“W trakcie remontu powiesiłyśmy plakat na drzwiach pomieszczenia mówiący "autonomiczna przestrzeń - żadnych machistas ". Ktoś dopisał na plakacie “ani feminazis”. Była to zapowiedź przyszłych wydarzeń.